یه هفته س دارم یه سری مینی-لسن می‌نویسم و درس می‌دم برای مقاله نوشتن. یه روز اینتروداکشن٬ یه روز کانترآرگیومنت٬ فردا هم کانکلوژن.

مقاله‌هاشون عموما درباره‌ی کتابیه که می‌خونن. یه ادعا درباره‌ی کتاب بکنن و با اویدنس هایی از توی متن ثابت‌ش کنن. داریم بهشون یاد میدیم که آخر مقاله‌شون موضوع رو به یه چیز جنرال‌تر و جهانی‌تر وصل کنن. جواب سوال so what رو بدن. که حالا این تزی که داری میدی راجع به این کتاب به چه دردی می خوره. ازشون می خوایم موضوع مقاله شون رو به یه چیزی فراتر از مرزهای کتاب وصل کنن. به چیزی از جنس تجربه‌ی انسان بودن.

اینجا اونجاییه که اصل مطلب رو بگیم. که

We don't read a book to write a paper. We don't write a paper to show that we have read a book. We read and write to gain a deeper understanding of the world and to be a better human being. We read and write to make the world a better place by our being in it. 

از اون درس‌هاییه که اگه خوب پیش بره رقص‌کنان کلاس رو ترک خواهم کرد و تا قله‌ی کوه‌هایی که از پنجره‌ی قشنگ کلاسمون معلومه خواهم دوید.