درگیر شدن با دیگری در این سطح، بدون اکنالج کردن آنچه بر هویت آدم گذشته غیر ممکنه. آخرین باری که تصویر واضح و مشخصی از خودم داشتم موقع ترک ایران بود. از اون به بعد مدام در حال تغییر و عبورم. حالا باید مکث کنم. خودم رو نگاه کنم و ببینم کجام و چی ازم مونده و چی ازم رفته و چی بهم اضافه شده. چرا که «خود» رو نمی‌شه با دیگری شریک شد وقتی نشناسی‌ش.
باید فرار کردن رو بس کنم و به خودم نگاه کنم. از دست رفته‌ها رو بپذیرم و به دست اومده ها رو به رسمیت بشناسم و تغییرها رو بفهمم.