بخش زیادی از انرژی و سی‌پی‌یو م رو صرف این میکنم که فکرهای پی‌ام‌اس‌گونه‌م رو استپ کنم. فک نکردن بهش به اندازه‌ی فک کردن بهش از خودم انرژی می‌گیره واقعاً. ولی پوینت اینه که ملت رو سرویس نکنی.

پ.ن: پی‌ام‌اس‌م واقعی نیست. ذهن من مدت‌هاست توی یک فضای هورمونی‌ای گیر کرده. دارم لگد بیرونش می‌کنم تقریبا