یکی توییت کرده بود «اونقدر که برا دیگران صبوری، برا خودتم هستی؟»

تکونم داد. جوابش این بود که نه، نیستم.
تصمیم گرفتم حالا که با خودم از این صبورتر نمی‌تونم باشم، لااقل برا اون «دیگران» هم کمتر صبور باشم.

دارم از چیزایی کوتاه میام که هرگز فکرشم نمی‌کردم. ولی خب، لابد بخشی از فرایند بزرگ شدنه. چه می‌دونم...