بخشی از روزهام رو به این می‌گذرونم که فکر کنم برای داشتنِ این دوست‌ها دقیقاً چه تلاش‌هایی کردم. چون اگه این کارو نکنم احساس می‌کنم باز یه چیزی رو که خیلیا ندارن بدون تلاش به دست آوردم و احساس مرفه بی‌درد بودن می‌کنم و فکر می‌کنم که لیاقت اینکه نقاهتم داره انقد راحت می‌گذره رو ندارم.

هیچی دیگه. «زندگی در زعفران» بود؟ در تمام وجوه و تمام ابعاد زندگی.