امشب فقط بخواب.
فردا صبح آروم شدی و میتونی حرفاتو بنویسی. میتونی جواباتو بنویسی. همینو مگه نمیخواستی؟ بیرون اومدن از پشت قربون صدقه ها؟ خوب شد دیگه. تو دقیقا همین صراحت رو می‌خواستی. همین «اینا همه ش چرته»
فهمیده نشدن الان مهم نیست. تو هنوز حرفاتو نزدی. و هر آن چیزی که الان به طور نوسانی ناامیدت یا امیدوارت می‌کنه، در نهایت یه جوری sort out میشه و تو رو از این برزخ درمیاره. الان فقط همه چی زیادی پراکنده ست. و همین سردرگمت می‌کنه. هیچی نیست.
شبهای از این بدتر هم داشتی. فرار کن به کتابت و بذار فردا شه. انگولش نکن. درست میشه... درست میشه... درست میشه...
-دوستامو لازم دارم. همه‌شون رو. واقعی. نه تو تلگرام.
No comments:
Post a Comment