شکوفهای که از جای زخمهای کهنه سر باز میکند
«یادگار تیر خوب ۹۶ تهران»
لبخند یواش آرامی روی لبهام نشسته. چهرهی تازهی تهرانم را با آدمهای جدیدش دوست دارم. چطور ترسیده بودم زندگی ام در تهران با غیابم تمام شود؟ هزار بادهی ناخورده در رگ تاک است.
No comments:
Post a Comment